public policy

ท่ามกลางสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด-19 ในระลอกแรก ถือเป็นการรับมือกับการแพร่ระบาดของโควิด-19 ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นครั้งแรกเช่นเดียวกัน ก่อนหน้านี้จะเห็นว่าบทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการรับมือกับโรคระบาดต่าง ๆ เช่น ไข้เลือดออก พิษสุนัขบ้า ไข้หวัดใหญ่ หรือบทบาทในการรับมือภัยพิบัติทางธรรมชาติ เช่น อุทกภัย วาตภัย และอัคคีภัย หากแต่การแพร่ระบาดของโควิด-19 ในครั้งนี้นับเป็นเรื่องใหม่ที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไม่เคยดำเนินการมาก่อน ซึ่งเป็นการดำเนินบทบาทในการรับมือและการจัดการกับภัยพิบัติทางชีวภาพหรือภัยพิบัติทางด้านสาธารณสุขในระดับชุมชน ดังนั้นประเด็นดังกล่าวนี้นำไปสู่การสำรวจบทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการจัดการวิกฤติท่ามกลางการแพร่ระบาดของโควิด-19 ในระลอกแรกที่ผ่านมานี้ว่ามีกลไกการบริหารจัดการในระดับท้องถิ่นอย่างไรบ้าง ดังนี้ ประมาณเดือนมกราคม 2563 ภายหลังจากที่รัฐบาลได้ประกาศยกระดับการรับมือกับไวรัสโควิด-19 ครั้งใหญ่เพื่อป้องกันและยับยั้งการแพร่ระบาดของไวรัสทั่วประเทศ โดยออกประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินให้ทุกฝ่ายเตรียมพร้อมรับมืออย่างทันท่วงที ประเด็นสำคัญต่อมาคือ เริ่มเห็นคำสั่ง มาตรการ และข้อปฏิบัติต่าง…

หากย้อนดูโครงสร้างการบริหารราชการส่วนภูมิภาคในภาวะวิกฤติโควิด-19 จะเห็นโครงสร้างการบริหารราชการที่มีความซ้อนกันอยู่หลายชั้น กล่าวคือ ภายหลังจากที่นายกรัฐมนตรีได้ใช้อำนาจตามกฎหมายพิเศษตามมาตรา 7 และมาตรา 9 แห่งพระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548 รวมถึงมาตรา 11 แห่งพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534 เพื่อควบคุมสถานการณ์ฉุกเฉินในทุกเขตเลือกตั้งทั่วราชอาณาจักรแล้วนั้น กฎหมายพิเศษฉบับนี้ยังให้อำนาจนายกรัฐมนตรีสามารถจัดตั้งศูนย์บริหารสถานการณ์โควิด-19 (ศบค.) ย่อยในด้านต่าง ๆ ขึ้นมา ซึ่งหนึ่งใน ศบค. ย่อยเหล่านั้นที่จัดตั้งขึ้นมาเพิ่มเติม นั่นก็คือ “ศูนย์บริหารสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโคโรนา 2019 กระทรวงมหาดไทย หรือมีชื่อว่า ศูนย์บริหารสถานการณ์โควิด-19…