พัฒนาการแนวคิด ทฤษฏี รปศ ยุคนีโฮคลาสสิก
แนวคิดการบริหารองค์กรภาครัฐในยุคนีโอคลาสสิคมีหน่วยวิเคราะห์อยูที่ “มนุษย์” เป็นสำคัญ กรอบความคิดทางเกี่ยวกับการบริหารองค์กรภาครัฐในยุคนี้อาจเรียกได้ว่าอยู่ในในยุคกึ่งดั้งเดิม ซึ่งสามารถแบ่งได้เป็นสองกลุ่มคือ กลุ่มมนุษย์สัมพันธ์ และ กลุ่มมนุษย์นิยมองค์การ ในขณะที่กลุ่มมนุษย์สัมพันธ์ให้ความสนใจต่อโครงสร้างขององค์กรกลุ่มมนุษย์นิยมองค์การมุ่งความสนใจศึกษาเกี่ยวกับบุคคลในองค์กรภายใต้หัวข้อบรรยากาศองค์กรแรงจูงใจขวัญกำลังใจและความพอใจในงาน แนวคิดการบริหารองค์กรภาครัฐในยุคหลังนีโอคลาสสิก นักวิชาการในยุคนี้มองเห็นว่าแนวคิดทฤษฎีทางรัฐประศาสนศาสตร์ในยุคที่ผ่านมานั้นมีลักษณะที่ไม่เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาในการบริหารงานภาครัฐ กล่าวคือแนวคิดทฤษฎีในยุคก่อนไม่ได้คำนึงถึงการนำเอาหลักการและองค์ความรู้ทางรัฐประศาสนศาสตร์ไปใช้ประโยชน์เพื่อการบริหารงานซึ่งจะทำให้สังคมดีขึ้น นักวิชาการในกลุ่มนี้เห็นว่าองค์ความรู้รัฐประศาสนศาสตร์นั้นควรจะให้คุณค่ากับเรื่องของความเสมอภาคของสังคม การช่วยเหลือกลุ่มคนด้อยโอกาส การให้ความสนใจเรื่องที่สอดคล้องกับความต้องการของสังคม ความเป็นธรรมทางสังคมมากขึ้น จึงเป็นที่มาของแนวคิดที่เรียกว่ารัฐประศาสนศาสตร์ในความหมายใหม่ หรือ New Public Administration (NPA) และแนวคิดที่สำคัญอื่นๆอีกมากมายอาทิ การบริหารการพัฒนา รัฐประศาสศาสตร์เปรียบเทียบ นโยบายสาธารณะ ทางเลือกสาธารณะ