Key Stakeholders in Public Policy: ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียสำคัญในนโยบายสาธารณะ
ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียสำคัญในนโยบายสาธารณะสามารถพิจารณาในภาพรวมได้ 4 ฝ่าย ได้แก่
(1) ประชาชนในฐานะผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในนโยบายสาธารณะ
เนื่องจาก นโยบายสาธารณะเป็นผลผลิตของระบบการเมืองที่สอดคล้องต่อความต้องการหรือข้อเรียกร้องของประชาชน และพลังสนับสนุนของประชาชน นโยบายสาธารณะจึงต้องมีเนื้อหาสาระและวัตถุประสงค์ที่ชัดเจนเพื่อแก้ไข้ปัญหาและความต้องการของประชาชน
(2) นักการเมืองในฐานะผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในนโยบายสาธารณะ
นักการเมืองมีฐานะเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในนโยบายสาธารณะเพราะนักการเมืองเป็นผู้กำหนดนโยบายสาธารณะ เพื่อจัดสรรคุณค่าทางสังคมให้สอดคล้องต่อข้อเรียกร้องของประชาชน เช่น ข้อเรียกร้องในการปราบปรามผู้มีอิทธิพล ข้อเรียกร้องในการดูแลรักษาสุขภาพอย่างทั่วถึงและเป็นธรรม เป็นต้น
(3) นักบริหารในฐานะผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในนโยบายสาธารณะ
นักบริหารมีฐานะเป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในนโยบายสาธารณะเพราะนักบริหารเป็นผู้นำนโยบายไปสู่การปฏิบัติให้เกิดผลและเกิดประสิทธิภาพ ซึ่งนักบริหารจะต้องมีความรู้ความสามารถในการแปลงนโยบายไปสู่แผน แผนงาน และโครงการ รวมทั้งสร้างการยอมรับ สร้างความร่วมมือ และสร้างการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง นักบริหารที่ดี คือ ผู้นำนโยบายที่ดีไปสู่การแก้ไขปัญหาและความต้องการของประชาชน นักบริหารในที่นี้หมายถึง นักบริหารในราชการส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น รวมทั้ง นักบริหารในองค์การมหาชน องค์การของรัฐ องค์การรัฐวิสาหกิจ ตลอดจน นักบริหารในองค์การธุรกิจเอกชน องค์การภาคประชาชนและประชาสังคม
(4) นักวิชาการในฐานะผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในนโยบายสาธารณะ
เนื่องจาก ความสำเร็จของนโยบายสาธารณะขึ้นอยู่กับการศึกษาวิเคราะห์วิจัยของนักวิชาการที่มีส่วนร่วมและมีบทบาทในการวิเคราะห์นโยบายสาธารณะ นโยบายสาธารณะจะดำเนินการให้สอดคล้องกับคุณค่าทางสังคมที่กำหนดไว้หรือไม่ขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์แผนงานโครงการ และการประเมินผลนโยบาย ซึ่งทำให้ทราบถึงความสำเร็จของนโยบายทั้งเนื้อหาสาระและการปฏิบัติ เพื่อการเสนอนโยบายที่ดีกว่าและหนทางที่จะบรรลุเป้าหมายของนโยบายที่ดีกว่า นักวิชาการจะช่วยเป็นกระจกส่องให้นักการเมืองไม่มีการทุจริต และเป็นการลงทุนที่เกิดประโยชน์สูงสุดต่อสาธารณะ