Author: kanjana

วิเชียร ตันศิริคงคล (2555) เรื่อง การเคลื่อนไหวทางการเมืองและพฤติกรรมการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2554 จังหวัดชลบุรี พบว่า บรรยากาศความขัดแย้งทางการเมืองในระดับประเทศมีความขัดแย้งระหว่างกลุ่มเสื้อเหลืองกับเสื้อแดง ความขัดแย้งดังกล่าวมีอิทธิพลกับการลงคะแนนเสียงเลือกตั้งของจังหวัดชลบุรี และทำให้เกิดพรรคพลังชลขึ้นในการเลือกตั้งในวันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 โดยผู้ที่ได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของจังหวัดย้ายไปสังกัดพรรคพลังชล ดังนั้นในการเลือกตั้งครั้งนี้จึงเป็นการแข่งขันกันระหว่างผู้สมัครที่มาจากพรรคการเมืองสำคัญ 3 พรรค คือ พรรคประชาธิปัตย์ พรรคเพื่อไทย และพรรคพลังชล  บทความชิ้นนี้ตั้งข้อสังเกตสำคัญว่า ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในจังหวัดชลบุรีส่วนใหญ่มีพฤติกรรมการเลือกตั้งโดยลงคะแนนให้กับผู้สมัครรับเลือกตั้งที่สังกัดพรรคการเมืองที่มีความสัมพันธ์เชิงอุปถัมภ์ทางการเมืองกับนักการเมืองท้องถิ่น และหัวคะแนนมีบทบาทสำคัญต่อการชักจูงให้ไปใช้สิทธิลงคะแนนให้กับผู้สมัคร ดังนั้นพรรคการเมืองแต่ละพรรคจึงมีคะแนนจัดตั้งที่แตกต่างกัน โดยผลการเลือกตั้งครั้งนี้พรรคพลังชล ได้รับเลือก…

งานวิจัยของ โอฬาร ถิ่นบางเตียว (2554) และ บทความของ โอฬาร ถิ่นบางเตียว (2556) ได้ศึกษาโครงสร้างอำนาจทางเศรษฐกิจและการเมืองในภาคตะวันออก โดยมีคำถามสำคัญคือ เพื่อโต้แย้งความเชื่อที่ว่า กำนันเป๊าะเป็นเจ้าพ่อภาคตะวันออกของนักวิชาการและสื่อมวลชนในขณะนั้น ด้วยการวิจัยเพื่อศึกษาอำนาจท้องถิ่นในภาคตะวันออกด้วยหลักฐานเชิงประจักษ์ จากนิยามของผาสุก พงษ์ไพจิตร ที่อธิบายว่า “เจ้าพ่อท้องถิ่นเป็นนาทยทุนท้องถิ่นที่มีอิทธิพลเหนือกฎหมายและเข้าไปมีบทบาททางการเมืองในระดับท้องถิ่นและ/หรือระดับชาติทั้งทางตรงและทางอ้อมโดยไม่จำเป็นต้องทำผิดกฎหมายหรือใช้ความรุนแรง” นั้น โอฬาร พบว่า ทุกจังหวัดภาคตะวันออกมีนายทุนท้องถิ่นที่มีอิทธิพลเหนือกฎหมายและเข้าไปมีบทบาทควบคุมการตัดสินใจทางการเมืองในทุกระดับทั้งทางตรงและทางอ้อมโดยไม่จำเป็นต้องทำผิดกฎหมาย ภาคตะวันออกจึงไม่ได้มีเจ้าพ่อเพียงคนเดียว ดังนั้น กำนันเป๊าะไม่ได้เป็นเจ้าพ่อภาคตะวันออก กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ในแต่ละจังหวัดของภาคตะวันออกต่างก็มีกลุ่มอำนาจทางการเมืองหรือกลุ่มชนชั้นนำท้องถิ่นประจำอยู่ทุกจังหวัด เช่น นอกจากตระกูลคุณปลื้มแล้ว ในภาคตะวันออกยังมีตระกูลเทียนทอง…

การทบทวนงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของจังหวัดชลบุรี พบว่า การกำหนดนโยบายการพัฒนาในพื้นที่ดำเนินการผ่านกลุ่มบุคคลซึ่งเป็นผู้นำซึ่งมีอิทธิพลทางการเมืองกลุ่มเดิมผ่านเครือข่ายระบบอุปถัมภ์ ทำให้นโยบายและผลประโยชน์ถูกจำกัดอยู่ที่เครือข่ายชนชั้นนำของจังหวัด ซึ่งสอดคล้องกับผลการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรของจังหวัดชลบุรี พ.ศ. 2544 – 2562 ซึ่งพบว่า ผลการเลือกตั้งของจังหวัดชลบุรีเป็นการเลือกตั้งที่ยึดติดกับตัวบุคคลมากกว่าสถาบันพรรคการเมือง ดังข้อสรุปของงานวิจัยที่เกี่ยวข้องดังนี้ ธนณัฏฐ์ ศรีโอษฐ์ (2556) ได้ฉายภาพพัฒนาการของโครงสร้างอำนาจทางการเมืองในจังหวัดชลบุรีใน 3 ช่วงเวลา โดยมีนโยบายกระจายอำนาจจากส่วนกลางสู่ท้องถิ่น และบริบททางการเมืองในระดับชาติเป็นเงื่อนไขของการเปลี่ยนแปลง กล่าวคือ ในช่วง พ.ศ. 2509 – 2540 โครงสร้างอำนาจทางการเมืองพัฒนาขึ้นจากโครงสร้างระบบอุปถัมภ์ของเครือข่ายกำนันผู้ใหญ่บ้าน (เครือข่ายของท้องที่) ที่มี “นายสม”…