Yearly Archives: 2025

เมื่อแนวคิดโซ่อุปทานสีขาวถูกเสนอขึ้น หลายคนอาจตั้งคำถามว่า “แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าองค์กรหนึ่ง ๆ มีการจัดการโซ่อุปทานสีขาวจริงหรือไม่?” การตอบคำถามนี้จำเป็นต้องอาศัย เครื่องมือวัด ที่มีความน่าเชื่อถือทางวิชาการ เพื่อให้สามารถตรวจสอบและเปรียบเทียบได้อย่างเป็นระบบ ไม่ใช่แค่การตีความเชิงนามธรรม จากแนวคิดสู่แบบสอบถามที่ตรวจสอบได้ นักวิจัยได้พัฒนาแบบสอบถามจำนวน 70 ข้อ ครอบคลุม 16 ตัวแปรแฝง และตัวแปรสังเกตอีกเกือบ 50 ตัว เพื่อใช้เป็นกรอบในการวัดโซ่อุปทานสีขาวจริงในอุตสาหกรรมอาหาร แบบสอบถามนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นแบบลอย ๆ แต่ผ่านการตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญที่มีความรู้ด้านซัพพลายเชนและความยั่งยืน โดยใช้เกณฑ์ IOC (Index of Item-Objective Congruence)…

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คำว่า “ความยั่งยืน” กลายเป็นคำที่ทุกคนพูดถึง ไม่ว่าจะเป็นบริษัทเล็กหรือใหญ่ ต่างพยายามปรับภาพลักษณ์และการดำเนินงานให้สอดคล้องกับความคาดหวังของสังคมโลก แต่ปัญหาคือ หลายองค์กรยังไม่รู้ว่าจะสร้างความยั่งยืนให้ฝังรากลึกในโซ่อุปทานได้อย่างไร ท่ามกลางกระแสนี้ ได้มีการเสนอแนวคิดใหม่ที่เรียกว่า “โซ่อุปทานสีขาว” (White Supply Chain Management: WSCM) ซึ่งอาจเป็นคำตอบของโจทย์ที่ท้าทายที่สุดในยุคนี้ ทำไมต้อง “สีขาว” คำว่า “สีขาว” ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงเพียงสีที่เห็นด้วยตา แต่เป็นการใช้สัญลักษณ์เชิงจิตวิทยาสีที่สื่อถึงความบริสุทธิ์ ความโปร่งใส ความสมดุล และความถูกต้อง เมื่อเรานำมาประยุกต์ใช้กับโซ่อุปทาน สีขาวจึงเป็นการเน้นว่า ทุกขั้นตอนตั้งแต่ต้นน้ำจนถึงปลายน้ำต้องดำเนินการอย่างโปร่งใส เป็นธรรม…

ในโลกธุรกิจยุคใหม่ คำว่า “ความยั่งยืน” ไม่ได้เป็นเพียงคำสวยหรูที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์อีกต่อไป แต่คือแรงกดดันที่ทรงพลังจากหลายทิศทาง ไม่ว่าจะเป็นผู้บริโภค นักลงทุน หรือกฎระเบียบของภาครัฐ ซึ่งต่างมีส่วนกำหนดอนาคตของโซ่อุปทานอาหารไทยอย่างชัดเจน ผู้บริโภคยุคนี้มักไม่หยุดที่การตัดสินใจซื้อจากรสชาติหรือราคาเท่านั้น หากแต่สนใจเรื่องราวเบื้องหลังการผลิต พวกเขาอยากรู้ว่าข้าวที่กินปลูกด้วยวิธีที่ปลอดภัยต่อดินและน้ำหรือไม่ กาแฟที่ดื่มมีการค้าขายแบบแฟร์เทรดจริงหรือเปล่า และแรงงานที่ทำงานในโรงงานได้รับค่าจ้างและสวัสดิการที่เป็นธรรมหรือไม่ ความคาดหวังเหล่านี้กดดันให้บริษัทต้องหันมามองโซ่อุปทานในภาพกว้าง ไม่ใช่แค่สิ่งที่เกิดขึ้นในโรงงานของตนเอง แต่รวมถึงทุกขั้นตอนตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ สิ่งที่ทำให้แรงกดดันนี้รุนแรงขึ้นคือพฤติกรรมผู้บริโภคที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากในยุคอินเทอร์เน็ต โลกที่เคยกว้างใหญ่กลับแคบลงเพราะข้อมูลข่าวสารถูกส่งต่อกันได้ภายในเสี้ยววินาที เมื่อผู้บริโภคในยุโรปพบว่าผู้ผลิตรายใดละเมิดสิทธิแรงงาน ข่าวนั้นสามารถแพร่ไปถึงผู้บริโภคไทยหรืออเมริกาได้แทบจะทันที การรีวิวบนแพลตฟอร์มออนไลน์ การแชร์เรื่องราวบนโซเชียลมีเดีย หรือแม้แต่แคมเปญรณรงค์เล็ก ๆ บนทวิตเตอร์ ก็อาจกลายเป็นพลังมหาศาลที่สร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงของบริษัทได้ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง พฤติกรรมการบริโภคที่เคยพึ่งพาการบอกปากต่อปากในวงแคบ กลายเป็น “ปากต่อปากดิจิทัล”…