Daily Archives: 03/09/2025

ในโลกธุรกิจยุคใหม่ คำว่า “ความยั่งยืน” ไม่ได้เป็นเพียงคำสวยหรูที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์อีกต่อไป แต่คือแรงกดดันที่ทรงพลังจากหลายทิศทาง ไม่ว่าจะเป็นผู้บริโภค นักลงทุน หรือกฎระเบียบของภาครัฐ ซึ่งต่างมีส่วนกำหนดอนาคตของโซ่อุปทานอาหารไทยอย่างชัดเจน ผู้บริโภคยุคนี้มักไม่หยุดที่การตัดสินใจซื้อจากรสชาติหรือราคาเท่านั้น หากแต่สนใจเรื่องราวเบื้องหลังการผลิต พวกเขาอยากรู้ว่าข้าวที่กินปลูกด้วยวิธีที่ปลอดภัยต่อดินและน้ำหรือไม่ กาแฟที่ดื่มมีการค้าขายแบบแฟร์เทรดจริงหรือเปล่า และแรงงานที่ทำงานในโรงงานได้รับค่าจ้างและสวัสดิการที่เป็นธรรมหรือไม่ ความคาดหวังเหล่านี้กดดันให้บริษัทต้องหันมามองโซ่อุปทานในภาพกว้าง ไม่ใช่แค่สิ่งที่เกิดขึ้นในโรงงานของตนเอง แต่รวมถึงทุกขั้นตอนตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ สิ่งที่ทำให้แรงกดดันนี้รุนแรงขึ้นคือพฤติกรรมผู้บริโภคที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากในยุคอินเทอร์เน็ต โลกที่เคยกว้างใหญ่กลับแคบลงเพราะข้อมูลข่าวสารถูกส่งต่อกันได้ภายในเสี้ยววินาที เมื่อผู้บริโภคในยุโรปพบว่าผู้ผลิตรายใดละเมิดสิทธิแรงงาน ข่าวนั้นสามารถแพร่ไปถึงผู้บริโภคไทยหรืออเมริกาได้แทบจะทันที การรีวิวบนแพลตฟอร์มออนไลน์ การแชร์เรื่องราวบนโซเชียลมีเดีย หรือแม้แต่แคมเปญรณรงค์เล็ก ๆ บนทวิตเตอร์ ก็อาจกลายเป็นพลังมหาศาลที่สร้างความเสียหายต่อชื่อเสียงของบริษัทได้ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง พฤติกรรมการบริโภคที่เคยพึ่งพาการบอกปากต่อปากในวงแคบ กลายเป็น “ปากต่อปากดิจิทัล”…

โซ่อุปทาน (Supply Chain) อาจเป็นคำที่ฟังดูไกลตัว แต่แท้จริงแล้วมันอยู่รอบตัวเราเสมอ เวลาที่เราหยิบกาแฟเย็นหนึ่งแก้วจากร้านสะดวกซื้อ สิ่งที่เราเห็นคือแก้วกาแฟที่พร้อมดื่ม แต่สิ่งที่เราไม่เห็นคือเครือข่ายของผู้คนและกิจกรรมเบื้องหลัง ตั้งแต่เกษตรกรที่ปลูกกาแฟ โรงคั่วที่แปรรูปเมล็ดกาแฟ โรงงานที่ผลิตน้ำแข็งและแก้วบรรจุ การขนส่งที่กระจายสินค้ามายังร้านค้า และพนักงานที่บริการเราในตอนสุดท้าย ทั้งหมดนี้คือ “โซ่อุปทาน” ที่ทำให้แก้วกาแฟเพียงหนึ่งแก้วเกิดขึ้นมาได้ จาก “การแข่งขันระหว่างบริษัท” สู่ “การแข่งขันระหว่างโซ่อุปทาน” ในยุคก่อน ธุรกิจแข่งขันกันโดยตรง บริษัท A ต่อสู้กับบริษัท B ใครทำสินค้าคุณภาพดีกว่า มีการตลาดที่เหนือกว่าก็ชนะ แต่ปัจจุบันการแข่งขันไม่ได้อยู่ที่ตัวบริษัทเพียงอย่างเดียวอีกต่อไป ความสามารถในการแข่งขันของบริษัทหนึ่ง…